خصوصیات و علائم ظهور حضرت مهدی (عج)
یکى از اصحاب امام حسن عسکرى علیه السلام به نام یعقوب بن منقوش حکایت کند:
روزى به منزل حضرت ابومحمّد، امام حسن عسکرى علیه السلام وارد شدم، حضرت داخل ایوان جلوى یکى از اتاق ها نشسته بود وسمت راست امام علیه السلام پرده اى جلوى درب اتاق آویزان بود، خدمت حضرت عرض کردم: یاابن رسول اللّه! امام وصاحب ولایت بعد از شما کیست؟
فرمود: پرده را بالا بزن، تا متوجّه شوى!
همین که پرده را بالا زدم، کودکى پنج ساله را در قیافه نوجوانى ده ساله با این خصوصیات نمایان شد:
چهره سفید ونورانى، ابروانى کشیده وبا فاصله، کفان دست درشت وغلیظ، شانه هاى بزرگ وبافاصله ودر سمت راست گونه اش خالى سیاه وجود داشت.
سپس آن کودک، با وقار وهیبتى مخصوص به طرف پدر بزرگوارش امام حسن عسکرى علیه السلام جلو آمد؛ ودر بغل پدر، روى زانویش نشست.
بعد از آن امام عسکرى علیه السلام به من فرمود: اى یعقوب! این کودک بعد از من امام وصاحب شماها خواهد بود.
همین که سخن پدر تمام شد واو را معرّفى نمود، از روى زانوى پدر برخاست وپدرش اظهار نمود: اى عزیزم! اى پسرم! در حال حاضر داخل برو ومخفى باش تا آن هنگامى که خداوند متعال اراده کند.
و چون آن حجّت خدا وارد اندرون منزل شد، امام حسن عسکرى علیه السلام مرا مخاطب قرار داد وفرمود: اى یعقوب! اکنون بلند شو وداخل اتاق را خوب نظر کن که چه مى بینى؟
پس طبق فرمان امام علیه السلام بلند شدم وهر چه به اطراف نگاه کردم کسى را نیافتم؛ ومتوجّه شدم که حجّت خدا از چشم ها ناپدید وغایب شده است.
علائم ونشانه هاى قبل از ظهور نور
مرحوم شیخ صدوق وبرخى دیگر از بزرگان آورده اند:
روزى حضرت امیرالمؤمنین، امام علىّ علیه السلام در جمع بسیارى از مردم سخنرانى مى نمود؛ در ضمن فرمایشات خود، خطاب به مردم کرد واظهار داشت:
اى مردم! پیش از آن که من از بین شما رحلت نمایم ومرا از دست دهید، آنچه مى خواهید سؤ ال کنید وجویا بشوید تا از علوم من بهره مند گردید.
از بین افراد جمعیّت، شخصى به نام صعصعه بن صوحان از جاى برخاست وسؤ ال کرد: یا امیرالمؤمنین! دَجّال چگونه ودر چه زمانى خارج مى شود؟
امام علىّ علیه السلام در جواب فرمود: پیش از خروج دجّال، علائم ونشانه هائى است که یکى پس از دیگرى ظاهر وواقع خواهد شد، از آن جمله:
مردم نسبت به نماز بى توجّه شده وکارهاى دنیا وامور شخصى را در أولویّت قرار مى دهند، نسبت به امانت بى اعتنا گشته وسهل انگارى مى کنند، دروغ ودروغ گوئى را حلال وتوجیه مى نمایند؛ ونیز رباخوارى شایع وعادى گردد.
مردم ساختمان ها را محکم ومجلّل بنا مى کنند، دین واحکام شریعت را با دنیا واموال آن مبادله مى نمایند، افراد سفیه وبى خرد براى اجراء امور جامعه برگزیده مى شوند، زنان در مسائل مختلف مورد مشورت قرار مى گیرند، دید وبازدید خویشاوندان با یکدیگر قطع مى گردد.
و پیروى از تمایلات وهواهاى نفسانى انجام مى پذیرد؛ وخونریزى، عادى وساده گردد، حلم وبردبارى مذموم وبه ظلم وتجاوز فخر ومباهات شود.
رؤ ساء وحکماء، اشخاصى فاجر وفاسق باشند، کارگزاران وگردانندگان امور جامعه، افرادى ظالم وبى باک خواهند بود؛ وعارفان عالم، نسبت به دین خائن باشند؛ قاریان، قرآن را وسیله معاش وخودنمائى قرار دهند، شهادت وگواه ناحقّ رایج گردد، تهمت وارتکاب گناه عادى وساده باشد.
قرآن را - فقط - زیبا بنویسند وزیبا بخوانند (بدون آن که توجّهى به معنا ومحتواى آن داشته باشند؛ ونیز بدون آن که در امور زندگى وموقعیّت کارى خود، مورد عمل قرار دهند)، مساجد وعبادتگاه ها مزیّن ومجلّل - ولى بى محتوا - باشد، دل ها از یکدیگر جدا وبلکه مخالف همدیگر گردند، عهد ووفا اهمیّتى نداشته؛ وزن ها با مردان در امور اقتصادى وتجارى مشارکت نمایند.
افراد فاجر وفاسد - بجهت ایمنى از شرّشان - مورد احترام قرار مى گیرند، دروغ گویان تصدیق وتاءیید مى شوند، هرکس نسبت به دیگرى بدبین ومشکوک مى باشد؛ وبه همدیگر جسارت وتوهین روا داشته وانجام مى دهند، زنان سوار اسب وموتور، دوچرخه و... مى شوند؛ وهمچنین از جهت قیافه، زنان ومردان شبیه یکدیگر مى گردند.
براى هر قضیّه وجریانى شهادت دهند، بدون آن که در جریان اءمر ویا از واقعیّت خبر داشته باشند ویا بدانند که حقّ با کیست.
مردم احکام ومسائل دین را مى آموزند نه براى دین، بلکه براى دنیا ومعاش، آن ها دنیا ومتعلّقات آن را باارزش وعظیم بدانند؛ ولى آخرت را بى ارزش وهیچ محسوب نمایند.
گرگان صفتان، لباس میش بر تن کنند؛ ولى دل ها ودرون آن ها متعفّن وفاسد باشد.
سپس حضرت امیرالمؤمنین علىّ صلوات اللّه علیه افزود:
در یک چنین زمانى هرکس وهر مؤمنى به دنبال پناهگاهى مى گردد؛ در آن هنگام دجّال ظهور وخروج مى کند، در حالى که چشم راست ندارد وچشم چپش در پیشانى او همچون ستاره صبح مى درخشد، در پیشانیش نقش کافر مى باشد.
او سوار بر الاغى سفید رنگ خواهد بود وبه سوى شامات حرکت مى کند ودر محلّى به نام بیداء - که بین مکّه معظّمه ومدینه منوّره واقع شده است - درون زمین فرو مى رود؛ وتمام تابعین وپیروان او حرام زاده هستند.
سپس امام زمان علیه السلام ظهور وقیام مى نماید؛ ونیز حضرت عیسى مسیح علیه السلام حضور مى یابد وپشت سر او نماز مى خواند.
همچنین مرحوم شیخ مفید آورده است:
امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: پیش از آن که حضرت قائم - آل محمّد علیهم السلام - قیام وظهور نماید؛ بجهت زیادى معصیت وگناه، مردم به وسیله آتش ونور سرخى که در آسمان نمایان مى شود مورد زجر وسختى قرار مى گیرند، در بغداد وبصره خَسف ونقصان به وجود آید، در بصره خونریزى شود وساختمان هایش خراب واهل آن فانى گردند، در عراق خوف ووحشتى حاکم شود که راه فرار ونجاتى بر آن ها نباشد.
حضرت باقرالعلوم علیه السلام به بعضى از دوستان خود فرمود: دست از پا خطا نکنید ومشغول انجام وظایف خود باشید تا زمانى که علائم ونشانه هائى که برایت مطرح مى کنم آشکار شود.
قبل از ظهور امام زمان علیه السلام بین مردم یک درگیرى وسیعى انجام خواهد شد وجمع بسیارى کشته مى شوند، بعد از آن شخصى به عنوان سُفیانى، لشکرى را متشکّل از هفتاد هزار مرد جنگى ومسلّح، به سوى کوفه بسیج مى کند ودر نتیجه آن خونریزى وغارت اموال ونفوس بسیارى رُخ مى دهد.
در همین بین، لشکرى از سمت خراسان با در دست داشتن پرچم هاى مخصوصى حرکت مى کنند که در بین آن ها تعدادى از یاران امام زمان علیه السلام نیز وجود دارد.
سپس لشکر خراسانى با لشکر سفیانى در بین شهر حیره وکوفه با یکدیگر درگیر مى شوند.
سپس سفیان متوجّه خواهد شد که مهدى موعود علیه السلام ظهور کرده است وآن حضرت در حال حرکت به سوى مکّه مى باشد، به همین جهت گروه عظیمى را جهت تعقیب آن حضرت روانه مى کند.
پس چون لشکر سفیانى هنگامى که در محلّى به نام بیداء - بین مکّه ومدینه - برسند وفرود آیند، ندائى از آسمان به زمین خطاب مى شود که: تمامى نیروهاى سفیانى را به جز سه نفر در خود فرو بِبَر، که اثرى از آن ها باقى نباشد.
و امّا آن سه نفر را خداوند متعال، صورت هایشان را به پشت بر مى گرداند وبه صورت وقیافه سگ در مى آیند ومسخ مى شوند.
سپس در یک چنین زمانى حضرت ولىّ عصر، امام زمان علیه السلام در کنار کعبه الهى قرار گرفته وبر دیوار آن تکیه زده وبه اهل زمین خطاب مى نماید ومى فرماید:
اى مردم! ما براى یارى دین خدا آمده ایم وهرکس مایل باشد، مى تواند به گروه ما بپیوندد.
و به دنباله آن مى افزاید: ما اهل بیت پیغمبر صلى الله علیه وآله هستیم؛ واز هر فردى نسبت به خداوند متعال ورسولش نزدیک تر واولى تر مى باشیم، پس هرکس بخواهد که نسبت به حضرت آدم، نوح وابراهیم؛ وهمچنین نسبت به تمامى پیامبران الهى، حتّى حضرت محمّد صلوات اللّه علیهم با من مذاکره واحتجاج کند، آماده ام.
پس از آن، مى فرماید: آیا خداوند متعال در قرآن نفرموده است: (إنَّ اللّهَ اصْطَفى آدَمَ ونُوحاً وآلَ إبْراهى م وآلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمینَ ذُریَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضِ وَاللّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ).
من تداوم بخش وخلف آدم ونوح هستم، من برگزیده ابراهیم ومحمّد صلوات اللّه علیهم هستم، هر که مى خواهد پیرامون قرآن ویا پیرامون سنّت حضرت رسول اکرم صلى الله علیه وآله با من احتجاج ومناظره نماید، آماده ام؛ چون از هرکس دیگرى به آن ها نزدیک تر وبه آن ها آشناتر هستم.
بعد از آن، در ادامه فرمایشات خود مى افزاید: آن هائى که کلام مرا شنیدند ومتوجّه شدند، خداوند آن ها را هدایت نماید.
ضمناً شنوندگان حاضر، این مطالب ومسایل را به دیگران که غایب هستند گزارش دهند....
امام محمّد باقر علیه السلام فرمود: در چنین موقعیّتى خداوند متعال اصحاب ویاران حضرت حجّت علیه السلام را که تعداد آن ها سیصد وسیزده نفر مى باشند، جمعشان مى نماید، همان طورى که در قرآن چنین فرموده است:
(أیْنَما تَکُونُوا یَاءتِ بِکُمُ اللّهُ جَمیعا إنَّ اللّهَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ).
سپس این تعداد افراد با امام زمان علیه السلام بیعت مى کنند؛ وعهد ومیثاق حضرت رسول صلى الله علیه وآله نزد اوست که از پیامبران یکى از پس دیگرى به إرث نهاده شده است.
حضرت باقر العلوم علیه السلام در پایان افزود: امام زمان علیه السلام از فرزندان حسین بن علىّ علیهماالسلام مى باشد که خداوند متعال قضیّه قیام آن حضرت را در یک شب تنظیم واصلاح مى نماید ونام مبارک وگرامى او همانند نام جدّش رسول خدا صلى الله علیه وآله خواهد بود.
